10 dagen gringo trail

Goedenavond vanuit Lima! Yes ik weet het het is vijf maanden geleden dat ik voor het laat iets via deze site van me heb laten horen. Maar het dagelijkse leven in Lima ging door en weinig spannends te melden.

Om die reden werd het dan ook weer eens tijd om door het land te reizen. Juist tijdens de periode dat Arthur (een oud-collega) en Raymond door Peru gingen reizen werden Mariagracia en ik uitgenodigd voor een bruiloft in Arequipa. Aangezien Roos en Siska ook nog steeds in Peru zijn, ook in Cusco even langs gaan. Zo konden we er een tocht van tien dagen van maken.

De bruiloft was echt super, een echte Arequipaanse bruiloft met veel drank, eten, dans en muziek. In een mooie tuin met uitzicht op El Misti (waar ik na mijn laatste avontuur nog veel respect voor heb) en de Chachani wat wil je nog meer....?

Het klimaat in Arequipa was dusdanig lekker dat we maar besloten om de kou van Puno een dag uit te stellen. Arturo en Reymundo kwamen sloten zihc de volgende dag bij ons aan na een trip in de Colca Canyon. We besloten om de dag te vullen met paardrijden. Deze tocht eindigde wat later dan gedacht aangezien een paard van ons aangevallen werd door een hond. Hierdoor moesten we de achtervolging inzetten op de hond plus eigenaar die helaas uiteindelijk wisten te ontsnappen.

De volgende dag op naar de hoogte en naar de kou van Puno. Van eerdere bezoeken staat me de saaiheid van Puno nog bij. Gelukkig zaten we nu wel in een superfijn hostel. De dagtrip op Lago Titicaca had ik 2 1/2 jaar eerder al gedaan en is helaas te commercieel geworden. Dat is iets wat me wel vaker opvalt aan Peruanen. Als ze geld ruiken dan schieten ze door.

Hierna door naar Roos en Siska of zoals ze zelf aangeven Riska en Soos. Cusco met de plaatselijke voetbalclub Cienciano. De halve selectie van deze club zit achter deze blonde godinnen aan, vandaar dat wij daar ook maar eens polshoogte moesten gaan nemen. En zoals wel vaker bij wedstrijden in Peru valt me op dat het niveau van deze gasten in de clubs en bars hoger ligt dan op het voetbalveld. Tactiek en mentaliteit zijn woorden die nog niet naar het Spaans vertaald lijken te zijn.

De 21e was de verjaardag van Reymundo die we een shirt van Cienciano en een taart kado hebben gegeven. Natuurlijk vergezeld met de nodige gele rakkers. De zaterdag splitsten de wegen van Mariagracia en ik en die van Arturo en Reymundo. Arturo y Reymundo gingen zich richten op de Salkantay trek en wij vertrokken richting Machu Picchu. De trein vertrekt tegenwoordig vanuit Ollantaytambo om 5u30, waardoor wij dus 's avonds al daar in een hostel moesten gaan zitten. Mooi voor mij is dat mijn Carne de extranjería me dezelfde rechten geeft als een Peruaan. Dus hoefde ik niet de buitenlander prijzen te betalen voor een bezoek aan Machu Picchu. In plaats van $185 voor een buitenlander was ik nu maar $50 kwijt. Gelukkig maar. Overigens heb ik al tegen Berry gezegd dat de volgende keer als hij komt hij die korting ook kan krijgen. Op mijn buitenlanderspas lijk ik net zijn tweelingbroer.

Machu Picchu was ook deze keer weer helemaal geweldig. Helaas kwamen we te laat om de Waynapicchu te beklimmen. Tegenwoordig zit er een maximum van 200 bezoekers op en die waren al naar boven. Piña!
Dus hadden we 5u alleen voor Machu Picchu die we zonder problemen volmaakten.

Na nog even gedold te hebben met wat Lama's, weer terug richting de trein. Uit de trein gekomen vonden we een collectivo die ons naar Cusco bracht. Bij de taxi aangekomen werd de taxi omschreven als taxi del muerto, wij keken elkaar aan en gingen ervan uit dat dit kwam door de geblindeerde ramen. Toen hij mij aangaf dat de reistijd voor 112km 1u20min was werd mij al iets meer duidelijk. Uiteindelijk heeft hij de bergachtige rit in 1u10min afgedaan. Tijdens de rit was het afzien, maar erna was het toch wel fijn om lekker vroeg terug in Cusco te zijn.

's Avonds nog met Siska en Roos gegeten en wat gedronken, waarna we de koffers alweer konden pakken. Gisteren dan weer teruggevlogen richting Lima. En de eerste lessen inburgering alweer gehad.

Arturo belde me vandaag al met de mededeling dat hij twee voortanden had mogen tuffen. Nu zijn we dit normaal gesproken gewend na zijn nachtelijke dronkemans acties. Dit keer leek hij nuchter te zijn, maar het fijne zal ik vrijdag wel horen. Tenminste als ik zijn geslis kan verstaan.

Foto's ben ik nu aan het uploaden en ik hoop dat Arequipa er vandaag op komt te staan. Puno en Cusco volgens later.

Chauuuuuuu