Visa

Lieve mensen,

Had al een tijdje geleden een begin gemaakt met een nieuw verhaal, maar op de een of andere manier kwam het er niet van om deze online te plaatsen, bij deze dan alsnog :).

Twee maanden geleden verloor ik mijn paspoort, of deze gestolen is of dat ik hem verloren ben is niet zo belangrijk. Feit is wel dat je pas met het nut van een paspoort geconfronteerd wordt als je hem kwijt bent. In Pisco kon ik het weleens een maand doen zonder exact te weten waar mijn paspoort was. Aldaar bestonden mijn dagen dan ook uit handenarbeid en stond je niet zo stil bij officiële documenten.
Het was dan ook alweer een tijdje geleden dat ik in aanraking gekomen ben met het ambtelijk apparaat. In mijn Nederlandse tijd raakte ik tijdens mijn werkzaamheden bij de gemeente Tilburg compleet uitgekeken op overheidsinstanties. Kreeg namelijk de indruk dat het gros niet optimaal gemotiveerd is aangezien hun aanstelling veel zekerheid biedt.

Ook op de ambassade hier in Lima werd mijn oordeel weer bevestigd. Nadat ik me richting de ambassade wilde begeven kwam ik erachter dat de openingstijden zich beperkten van 8u45 tot 11u00 in de ochtend, waardoor ik mij genoodzaakt zag de volgende morgen een nieuwe poging te wagen. Ruim op tijd aangekomen bij het ambassadegebouw bleek dat meer mensen hetzelfde idee hadden gehad en kon ik buiten in de rij aansluiten. 20 mensen mogen er tegelijkertijd op de 12e verdieping van Torre Parque Mar naar binnen. Dit hoeft geen probleem te zijn als één ieder maar vlot geholpen wordt. Toen ik uiteindelijk naar binnen mocht, kwam ik erachter dat de loketten nog gesloten waren. Bij een openstelling van twee uur ging ik er automatisch vanuit dat het betekende dat de loketten twee uur geopend zijn. Om kwart voor tien ging het loket open en bezwaarlijk genoeg mocht ik als Nederlander al als tweede naar voren komen. Gezien het feit dat ik buiten reeds een half uur had mogen wachten kon ik me over dit nare gevoel snel heen zetten!

Eenmaal aan het loket werd ik gedwongen een keuze te maken tussen een tijdelijk of een definitief paspoort. Hoopte eigenlijk tijdens mijn aanvraag voor een definitieve een tijdelijke mee te krijgen, maar dit bleek dus helaas niet mogelijk. Aangezien ik voor het verlengen van mijn visa en na 8 maanden Pisco dringend naar het buitenland moest, kon ik geen twee weken wachten op mijn definitieve paspoort, maar moest ik voor 179 soles, ongeveer 47 euro voor de tijdelijke optie kiezen. Ook mijn verzoek om dan dubbel te betalen, maar wel alvast het proces voor een definitief paspoort in gang te zetten werd negatief beantwoord. Dit kon ik pas doen nadat het tijdelijke ingeleverd was. Grote teleurstelling, maar oké als deze mevrouw nu even mijn bonnetje, die als ophaalbewijs dient, geeft dan kan ik snel naar huis. Mevrouw loopt weg om na 15 minuten weer in zicht te komen, hoezeer ik ook haar aandacht probeer te krijgen hoor ik haar een kwartier lang bijpraten met haar buurvrouw. Aangezien de microfoon nog aanstond was ik exact op de hoogte van wat er in het spaans besproken werd. Na een half uur keerde de mevrouw terug en kreeg ik onder vermelding van acute problemen op de ambassade dan eindelijk mijn bonnetje. Positief als ik ben deed ik dit af als gevalletje kan gebeuren. Dit werd de volgende dag ook bevestigd toen ik direct geholpen werd met mijn tijdelijke ROZE paspoort.

Na twee en een halve week ontspanning in Bolivia direct weer richting ambassade gesneld om dan eindelijk definitief mijn paspoort aan te vragen. Ruim 60 euro armer kon ik mijn aanvraag dan eindelijk doen. Toen ik mijn verbazing ten toon spreidde over het feit dat ik mijn tijdelijke paspoort weer mee mocht nemen – dan had ik namelijk de aanvraag ook direct in eerste instantie kunnen doen – werd dit afgedaan met het feit dat ik toch zeker niet zonder paspoort door het leven wilde gaan. Redelijk beduusd door mijn vaststelling dat mijn paspoort dus al gereed had kunnen zijn verliet ik de ambassade. Want als ik iets besloten had gedurende mijn opfrisperiode in Bolivia dan was het wel dat ik me niet meer druk zou maken over zaken waaraan ik niets meer kon veranderen. Bovendien wat maken twee weken nu uit aangezien ik al sinds een maand geen paspoort meer had.
Na twee en een halve week begon ik me toch een beetje zorgen te maken over mijn nieuwe paspoort, ik hoorde maar niets. Toch maar even een telefoontje plegen. De vriendelijke mevrouw aan de andere kant van de lijn liet mij weten dat zij het bij de betreffende persoon na ging vragen. De volgende dag nog maar eens een telefoontje gewaagd, maar helaas was zij betreffende persoon nog niet tegengekomen, ze zou mij zo spoedig mogelijk terugbellen. Even later dan voor de zekerheid nog maar even met de ambassade gemaild en nogmaals mijn telefoonnummer doorgegeven. Het zou natuurlijk kunnen dat ze mijn nummer kwijtgeraakt waren. Na iets minder dan twee weken dan toch eindelijk een antwoord. Er was iets fout gegaan met de aanvraag, maar mijn nieuwe paspoort zou over een week gereed zijn. Heel toevallig precies twee weken na mijn eerste telefoontje, zou mijn aanvraag dan toch op het bureau zijn blijven liggen .......?

Één week geleden, precies een maand na de aanvraag, heb ik dan eindelijk mijn paspoort op kunnen halen. Was al bijna weer de gang van zaken bij de ambassade vergeten, maar om 9u werd ik alweer ingehaald door de realiteit. Een volle wachtkamer en twee gesloten loketten. Ik probeerde nog om dit keer niet het bonnetje voor Nederlander, maar het bonnetje voor af te halen documenten te krijgen. Dat loket is namelijk altijd geopend, maar bleek alleen voor visa geldig te zijn. Afhalen van een paspoort moest ik toch echt bij één van de twee dames doen. Om 10u50 ging dan het eerste loket open. Wederom mocht ik als tweede naar voren komen, om vervolgens nog net getuige te zijn van het feit dat de dame achter het tweede loket om 10u30 haar rolgordijn omhoog deed. Voor mij voorlopig een einde aan mijn avontuur bij de ambassade. Ik hoop voortaan mijn afhankelijkheid van de ambassade tot een minimum te kunnen beperken, het heeft er wel voor gezorgd dat ik mijn paspoort weer op de juiste waarde schat. En voor degenen die zich afvragen of het definitieve paspoort nog steeds roze is: het paspoort heeft het oude vertrouwde kleurtje!!!