Bolivia en snel weer terug

De vorige keer bericht dat ik in Arequipa zat om richting Bolivia verder te gaan.

In Arequipa de bus genomen naar Puno om vervolgens direct de grens over te steken naar Bolvia. Helaas had de bus vertraging en deed ie er vervolgens langer over dan verwacht waardoor onze bus pas om 16u30 in Puno aankwam. Normaal gesproken niet zo erg, maar het bleek dat de grens met Bolivia om 17u dichtging. De rit van Arequipa naar Puno is trouwens wel een gave waarbij we de 4500m passeerden. Onderweg krijg je dan wel last van de hoogtewisselingen waardoor je minimaal een dag met een zwaar hoofd rondloopt. Ik heb dan nog geluk want een aantal vrienden van mij zijn vier dagen ziek geweest in Cusco onlangs. Tegen de verwachting in dus nog een nacht in Puno moeten blijven. Goh wat was deze nacht koud zeg, normaal slaap ik in één ruk door, maar in Puno ben ik wel vier keer wakker geworden van de kou.

De volgende morgen vroeg richting Bolivia vertrokken. Bij de grens allemaal de bus uit en via een chaotisch geheel - iedereen moet twee stempels halen, maar waar dat staat nergens aangegeven - dan Peru verlaten via een brug langs het Titicaca meer. Helaas voor mij had februari 29 dagen dit jaar en was mijn visum met 1 dag verlopen. Ik moest hiervoor 11 dollar boete betalen (1 euro per dag en 10 administratiekosten) aangezien ik hier niet zo blij mee was omdat ik eigenlijk de dag ervoor de grens over wilde steken, probeerde ik er nog onderuit te komen. Helaas lukte dit niet ik moest zelfs nog betalen voor de zes kopietjes die ze van mijn paspoort maakten!

Eindelijk Bolivia in en dat maakte veel goed. Het uitzicht op La Paz als je binnenkomt rijden is super. Het ligt op grote hoogte in een soort van vallei. Echt schitterend. Ook de straten lopen omhoog en omlaag en veel huizen zijn tegen de bergen aan gebouwd. Als hostel weer gekozen voor het vertrouwde Loki concept. Hierdoor kon ik nog even twee nachten flink feesten. Tevens voor het eerst sinda lange tijd weer wat voetbalwedstrijden kunnen zien en helaas was ik getuige van de winst van Chelsea en Glasgow Rangers. Denk dat ik voorlopig weer wat wedstrijdjes over blijf slaan :). Helaas kon ik maar twee dagen in La Paz blijven maar dat was lang genoeg om te weten dat ik hier graag nog een keer voor iets langer terug wil komen. Dus Andreas ik heb alvast verkend en er zijn hier schitterende mountainbiketochten en jungleboottrips die we kunnen doen (5 dgn). Of we de dodemans afdaling gaan doen moeten we nog maar even zien. De plaatselijke dokter had tegen een Schot gezegd dat ie beter die hem beter niet kon doen aangezien er de afgelopen twee maanden al 12 doden waren gevallen. Waarschijnlijk door veel drank en weinig slaap de dag ervoor in combinatie met dronken Boliviaanse autobestuurders die tegemoet komen.

Uit Bolivia weer via dezelfde grenspost terug naar Peru, ditmaal rechtstreeks naar Arequipa. Helaas betekent rechtstreeks niet dat de bus het sneller doet, integendeel ik deed 17u over deze reis. Het laatste gedeelte van de reis was echt superkoud aangezien we over grote hoogtes gingen en de bus natuurlijk niet over verwarming beschikte. Sommige ramen konden niet eens dicht.

In Arequipa weer een nachtje lekker kunnen slapen en de volgende dag weer Mario en Sonya bezocht voor een lunch. 's Middags te voet alle budgethostals uit de Lonely Planet bezocht om flyers van Burners without Borders uit te delen en de hoteleigenaren uit te leggen wat we doen. Op dit moment starten we namelijk met drie grote nieuwe projecten en we kunnen het dubbele aantal vrijwilligers gebruiken dan wat we nu hebben. Om deze reden was het wel handig nu ik toch in Arequipa was om deze ronde te maken. Vanuit Arequipa een nachtbus genomen naar Pisco om daar nog drie daagjes te vlammen. Zondag terug en maandagochtend om 6u weer op voor een zware betondag. Voor een school in Chincha, die wij aan het bouwen zijn, moesten we een dak storten. 300 zakken cement waren hier voor nodig. Met 40 vrijwilligers hebben we hier van 7u30 tot en met 15u non stop aan gewerkt. Alles handmatig en met emmers op de schouders de trap op naar het dak. Oef dat was zwaar. De drie dagen erna flinke spierpijn dus. Sinds twee dagen ben ik nu weer in Lima aangekomen, aangezien Han en Floor gisteren met het vliegtuig aankwamen. Han en Floor werden direct met de drukte van de stad geconfronteerd aangezien ze in de spits landden.

Daarna hebben we samen met de moeder van Arnaud, Arnaud en Eliza op Larco Mar wat drankjes genomen. Floor proefde haar eerste Pisco sour en Han zijn eerste Cusqueña.

Hun trip gaat dus vanaf vandaag definitief beginnen.....

Foto's nog steeds op: www.flickr.com/markhelmink